Posmak Yerba Mate trudny jest do pomylenia z czymkolwiek innym. Dominuje w niej goryczka ale dopełnia ją znakomicie delikatna słodycz, która potem utrzymuje się przez dłuższą chwile na podniebieniu. Pierwsze łyki to zawsze wrażenie bardzo intensywne i czasami wręcz nieprzyjemne lecz czym bliżej końca filiżanki, tym większa rozpacz ogarnia pijącego z powodu zbliżającego się zakończenia przyjemności.
Herbata ta bardzo ceniona jest ze względu na dużą zawartość meteiny dochodzącą nawet do 2%. Jest to substancja bardzo podobna do teiny i kofeiny, która nie drażni jednak żołądka i nie powoduje skurczu naczyń krwionośnych jak powyższe. Doskonale jednak pobudza i zwłaszcza przy regularnym piciu zdecydowanie poprawia kondycję.
Yerba mate przygotowywana jest z liści ostrokrzewu peruwiańskiego. Roślina ta owiana jest legendą, która mówi, że jest to dar od bogów. Miał ją otrzymać skromny chłop, który uratował przed rozszarpaniem przez jaguara boginię chmur i księżyca, która postanowiła pospacerować po ziemi. „Krzew przyjaźni”, jak często określa się roślinę, miał być podziękowaniem za jego heroizm. Od tego czasu jest to napój głęboko wryty w kulturę Brazylii, Argentyny i Paragwaju a od momentu rozpoczęcia eksploracji kontynentu przez Europejczyków, zaczyna także zdobywać coraz większą popularność u nas.
Prawidłowe parzenie Yerba Mate to prawdziwy rytuał. Przygotowujemy ją w cala bessie – naczyniu wykonanym z tykwy. Wypełniamy je suszem do wysokości od ¼ do ¾ naczynia i zalewamy wodą o temperaturze około 75 stopni Celsjusza. Wyższa zniszczy smak i właściwości zdrowotne. Gotowy napar można pić używając bom billi – metalowej lub bambusowej rurki zakończonej sitkiem. Jeden susz można wykorzystywać cały dzień.
